Mieszkanie składa się z salonu, sypialni, kuchni, łazienki, toalety dla gości oraz przedpokoju. Dom zaprojektowali architekci Henryk Stiefelmann i Stanisław Weiss oraz, według różnych źródeł, Antoni Jasenczyk-Jabłoński.
Budowę domu ukończono w latach 1872-1912 na działce należącej wcześniej do braci Hirscheli, zakupionej przez Markusa Schwarzmachera. Na fasadzie budynku widać monogram „S”, co może wskazywać, że należał on do Schwarzmachera.
Budynek ma zwartą bryłę i składa się z czterech wysokich dobudówek ułożonych w czworokąt. Dom ma sześć kondygnacji, z wysokim spadzistym dachem od przodu i dwuspadowym dachem nad bocznymi przybudówkami. Ściany domu wykonane są z cegły pełnej, elewacje otynkowane i ozdobione sztukaterią.
W fasadzie domu znajdują się dwie wypukłe oficyny, piętro boniowane, z bramą wjazdową obramowaną płytkami z dmuchanymi figurami. W przyziemiu znajdują się sklepienia kolebkowe ceramiczne, a w bramie sklepienie kolebkowe. Klatki schodowe w wejściach są dwubiegowe, murowane na belkach stalowych, z żelaznymi poręczami i parapetami z białego marmuru.
Dzięki oknom wychodzącym na dziedziniec mieszkanie jest bardzo ciche, a wysokie piętro zapewnia dużą ilość światła dziennego.
Dom został odnowiony i jest w dobrym stanie.
]]>