W wielu krajach europejskich, a także w Kanadzie i USA istnieje coś takiego jak kondominium. Odnosi się do współwłasności nieruchomości, czyli bloku mieszkalnego. Każdy członek kondominium jest wyłącznym właścicielem swojego mieszkania, a współwłaścicielami metrów wspólnych (holu, schodów, piwnicy, podwórza).

Pierwotnie kondominia były tworzone w celu bardziej efektywnego zarządzania wspólną nieruchomością. Członkowie kondominium ustalają zasady korzystania ze wspólnych metrów kwadratowych, uzgadniają zasady ich utrzymania, wpłacają pieniądze do wspólnego skarbca w miesięcznych ratach, zatrudniają pracowników do sprzątania itp.

W niektórych innych krajach kondominia są podobne do spółdzielni mieszkaniowych — są to tak zwane stowarzyszenia właścicieli domów — są to organizacje non-profit.

Niektóre z zalet tej formy własności to bardziej przejrzysta kontrola nad wydatkowaniem środków na utrzymanie i codzienne prace, jasne zasady korzystania z części wspólnej oraz dostęp do procesu podejmowania decyzji dotyczących nieruchomości wspólnej. Tereny kondominiów są zazwyczaj lepiej utrzymane niż tereny zarządzane przez służby publiczne. W przypadku bloków mieszkalnych łatwiej jest uzgodnić otwarcie placu zabaw, zainstalowanie parkingu dla rowerów lub stworzenie ogrodu zimowego w częściach wspólnych.

Jedną z wad kondominiów są wysokie koszty utrzymania. Jednak regularne płatności gwarantują lokatorom różne bonusy. Na przykład typowe amerykańskie kondominium to wielopiętrowy budynek z własnym basenem, siłownią, konsjerżem, ochroną i innymi udogodnieniami.

Koncepcja «współwłasności» jest również bardzo popularna w miastach wypoczynkowych w takich krajach, jak USA, Tajlandia, Francja i inne. Ponieważ większość mieszkańców kurortów odwiedza swoje posiadłości tylko kilka razy w roku, to na zarządach kondominiów spoczywa obowiązek dbania o ich własność podczas ich nieobecności.